GMINA DUBIECKO
Gmina Dubiecko położona jest w zachodniej części powiatu przemyskiego, we wschodniej części województwa podkarpackiego.
Zajmuje powierzchnię 154 km2 i położona jest na terenie Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego i Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Na jej obszarze znajduje się rezerwat przyrodniczy „Broduszurki".
Gminę zamieszkuje 9 962 osób w 17 sołectwach: Bachórzec, Drohobyczka, Dubiecko, Hucisko Nienadowskie, Iskań, Kosztowa, Łączki, Nienadowa, Piątkowa, Przedmieście Dubieckie, Sielnica, Słonne, Śliwnica, Tarnawka, Winne - Podbukowina, Wybrzeże, Załazek. Centrum handlowo - usługowym gminy jest miejscowość Dubiecko.
Gmina Dubiecko jest jedną ze 160 gmin województwa podkarpackiego. Jest to gmina wiejska, jedna z 10 gmin powiatu przemyskiego. Sąsiaduje bezpośrednio z gminami: Bircza i Krzywcza (powiat Przemyśl), Pruchnik (powiat Jarosław), Kańczuga i Jawornik Polski (powiat Przeworsk), oraz Dynów (powiat Rzeszów).
Pod względem morfologicznym teren ten znajduje się w obrębie Pogórza Dynowskiego.
Okolica jest pagórkowata. Wzniesienia o miejscowych nazwach (Konik, Manasterz, Grodzisko, itd.) przekraczają 400 m n.p.m. Najwyższe z nich, Łubienka, wznosi się na wysokość 449 m n.p.m. Wzniesienia Pogórza Dynowskiego charakteryzują się przebiegiem grzbietów z północnego zachodu na południowy wschód. Omawiany teren charakteryzuje duże urozmaicenie rzeźby oraz zróżnicowane nachylenia wzgórz.
Gmina Dubiecko należy do największych powierzchniowo gmin na terenie powiatu przemyskiego, w obszarze województwa zajmuje 0,85 %. Jej powierzchnia 15 426 ha daje jej 3 lokatę w powiecie po gminach Bircza (25 449 ha) i Fredropol (15 968 ha).
Jest gminą typowo rolniczą, większa część ludności zajmuje się rolnictwem lub zamieszkuje w gospodarstwach rolnych.
Ukształtowanie terenu
Pod względem fizyczno - geograficznym obszar dzisiejszej Gminy Dubiecko położony jest w granicach rozległej prowincji Karpat i Podkarpacia, w podprowincji Zewnętrznych Karpat Zachodnich, makroregionie Pogórza Środkowobeskidzkiego, mezoregionie Pogórza Dynowskiego i Pogórza Przemyskiego
Pogórze Dynowskie jest największym mezoregionem spośród wszystkich Pogórzy karpackich, zajmuje powierzchnię ok. 1840 km2, rozciągając się pomiędzy dolinami Sanu i Wisłoka. Pogórze Przemyskie położone jest po przeciwnej stronie Sanu, który oddziela Pogórza Dynowskie i Przemyskie. A na terenie samej gminy - jej północna część znajduje się na obszarze Pogórza Dynowskiego, południowa, położona na prawym brzegu Sanu - na terenie Pogórza Przemyskiego.
Pogórze Przemyskie zajmuje mniejszą powierzchnię (ok. 640 km2) i charakteryzuje się wyższym średnim położeniem n.p.m. Pogórze Dynowskie pod względem krajobrazu jest nieco mniej urozmaicone, w wielu partiach przyjmuje charakter wyżynny. Pogórze Przemyskie z kolei jest bardziej "górskie" pod względem rzeźby, nawiązując do gór tzw. rusztowych. Rozdzielająca dwa pogórza dolina Sanu przyjmuje w interesującym nas terenie charakter przełomu strukturalnego - z licznymi zakolami, ostrogami i górami meandrowymi. W miejscach, gdzie dno doliny rozszerza się, powstają rozległe terasy akumulacyjne, niezwykle podnoszące atrakcyjność krajobrazu, jak choćby w sąsiedztwie Słonnego, Wybrzeża, Iskani czy Nienadowej.
Na terenie południowej części gminy znajdują się wzniesienia, przekraczające 410 m. n.p.m., najwyższe z nich - Łubienka - liczy sobie 449 m n.p.m.
Oba Pogórza zbudowane są z piaskowców, zlepieńców i łupków, określanych łącznie jako flisz karpacki. Kształtował się on w okresie od dolnej kredy do oligocenu, kiedy to zapoczątkowane zostały ruchy górotwórcze powodujące fałdowanie osadów płytkiego z reguły morza i nasunięcia się płaszczowin - wielkich pakietów skalnych - śląskiej na przedpole powstających gór, i magurskiej na płaszczowiny śląskie. Z kolei młodsze ruchy tektoniczne miały kierunek pionowy i związane były z kształtowaniem się rzeźby terenu.